In the spotlight: Maesto, de bekendste hond van de paardenkoers

Interview met Maesto, de bekendste hond van de paardenkoers

1. De meesten kennen jou wel, maar stel je toch nog even kort voor.

Ik ben Maesto, een elfjarige Rottweiler. Ik ging voor het eerst mee naar de koers in Mons met Isabelle Deganck toen ik acht weken oud was. Het vroor heel erg die dag en ik kreeg een warm plekje tussen de dekens in de stal van Amigo Ten Doorn. Ik mocht ook meteen mee op de winnaarsfoto met Amigo en dat maakte mijn eerste dag op de koers extra speciaal.
Ik leerde toen ook de verschillende entourages kennen en veroverde al heel snel hun harten. Vanaf die dag werd ik besmet met de liefde voor deze sport en werd ik een vaste waarde bij Stal Ten Doorn.

2. Hoe ziet de voorbereiding eruit op de dag van de koers?

Ik heb niet zoveel voorbereiding nodig om naar de koers te gaan als Isabelle, Dirk en Laura. Terwijl zij bezig zijn in de stal, rust ik vooral goed uit en neem ik wat powernapjes. Toch blijf ik attent op alle beweging die rond de camionette gebeurt en blijf ik in de buurt. Ik mag er namelijk niet aan denken dat ze me zouden vergeten! Onderweg rust ik dan verder uit, maar ik voel heel goed aan wanneer we op een hippodroom aankomen. Dan spring ik meteen recht, vol enthousiasme om opnieuw een leuke dag te beleven.

3. Hoe ziet jouw dag eruit op de hippodroom zelf?

Ik en mijn vriendin Juliette krijgen ons plekje aan de stal met een emmer vers water naast ons. Doorheen de middag word ik veel geknuffeld door mensen die langslopen of een praatje komen maken aan onze stal. Wanneer een van onze paarden wordt voorgereden of moet koersen, dan ga ik heel graag mee. Onderweg even hallo zeggen bij de andere entourages doe ik ook erg graag. Ik ben dol op zoveel geknuffel en aandacht! Hoe meer hoe liever. Ik ben ook gek op kindjes. Je kan me dan ook af en toe op stap zien met een van hen, vol trots dat ze met zo een grote hond aan het wandelen zijn.
Als onze paarden gelopen hebben en het werk erop zit, gaan Isabelle en Dirk vaak nog snel iets drinken en eten. Dat vind ik heel erg leuk, want ook al mag het eigenlijk niet, ik slaag er toch altijd in om dankzij mijn charmes een hapje te krijgen. Daarna keren we terug huiswaarts en geniet ik nog even na van de fantastische dag die ik heb beleefd en al die lieve en vriendelijke mensen die ik ontmoet heb.

4. Op welke plek kijk je het liefste naar de koers en hoe beleef je die?

Ik kijk het liefste naar de koers op de tribune, of aan de reling, met mijn pootjes er bovenop. Na al meer dan elf jaar mee te gaan naar de koers, weet ik al hoe het eraan toegaat. Van zodra de sirene op de startauto begint te loeien, richt ik mijn aandacht volledig op de baan, want dan weet ik dat de start weldra gegeven zal worden. Tijdens de koers volg ik alles nauwkeurig.
Ik ga al zo lang naar de koers dat ik aan de stem van commentator Nicky hoor wanneer de paarden in de laatste rechte lijn komen. Dat is het moment waarop de adrenaline door me heen raast en dan begin ik van de spanning dolenthousiast in mijn leiband te bijten, tot alle paarden over de aankomst zijn. Ik blijf het nog elke keer even spannend vinden. Het is zo leuk om te beleven!

5.  Hoe zou je een dag op de Waregemse hippodroom beschrijven voor iemand die er nog nooit geweest is?

Op de hippodroom van Waregem is er voor elk wat wils! Ik zie veel kinderen die zich uitleven op de springkastelen, heel wat mensen die gezellig iets drinken of eten op de eerste verdieping en ook veel andere honden. Het is ook heel leuk voor nieuwkomers om eens aan de stallen rond te wandelen. Daar zijn heel wat lieve mensen die me altijd over mijn hoofdje aaien. Zij zullen jullie zeker met net zoveel warmte welkom heten!

Maesto en Juliette, voor de Waregemse tribune