In the spotlight: Gianni Coysman

Winterinterview
In the spotlight: Gianni Coysman

De hippodroom van Waregem is waar Gianni Coysman zijn allereerste overwinning als driver kon behalen. Ondertussen werkt hij al enkele jaren in Zweden voor de stal van Timo Nurmos en is hij onder andere de vaste verzorger van Adriatica, de merrie die op 14 oktober 2023 de Svensk Trav Oaks kon winnen in Solvalla. Recentelijk kon hij ook zijn Zweedse licentie als trainer behalen. Graag stellen we hem aan u voor.

De meesten 𝗸𝗲𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗷𝗼𝘂 𝘄𝗲𝗹, 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝘀𝘁𝗲𝗹 𝗷𝗲 𝘁𝗼𝗰𝗵 𝗻𝗼𝗴 𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗸𝗼𝗿𝘁 𝘃𝗼𝗼𝗿.

Ik ben Gianni, geboren in Deinze en al van jongs af aan in contact gekomen met de sport. Mijn papa, Wim Coysman, kocht begin jaren ’90 zijn eerste dravers en ik hielp hem thuis met de training. Aan onder andere Trocadeiro, de volle broer van Carribean Sapphire, en Treezie VH heb ik mooie herinneringen. Toen ik veertien jaar was ging ik voor het eerst trainen op de grote piste in Waregem. Enkele jaren later won ik daar ook mijn eerste koers met Asper VH.

Hoe kijk je terug op je overwinning met Asper VH?

Deze zege was natuurlijk geweldig voor mij. Asper was een paardje dat mijn papa en ik thuis samen trainden. Hij was een heel goed leerpaard. Ik vond het een heel leuk paard om mee te rijden en ik had er ook een hele goede band mee. In die koers hadden we een zeer snelle start en in de laatste rechte lijn vonden we de opening. Het was mijn eerste overwinning en als ik me niet vergis stonden we aan 50 tegen 1. Een echte verrassing dus. Deze koers was op 29 augustus 2009, twee dagen voor Waregem Koerse, dus dat ik op die grote dag iedereen tegen kon komen met mijn eerste overwinning op zak was erg leuk. Ooit als trainer aan Waregem Koerse mee kunnen doen is trouwens een van mijn grote dromen.

Hoe ben je dan in Zweden verzeild geraakt?

Ik heb een paar jaar in Grosbois als stagiair gewerkt bij Nicolas Roussel en heb daar heel wat ervaring op kunnen doen. Mijn passie voor de sport was daardoor alleen maar gegroeid en ik heb toen besloten om van mijn hobby mijn job te maken. In Grosbois kwam ik met enkele Zweden in contact en zo ben ik uiteindelijk bij Timo Nurmos aan de slag kunnen gaan. Na een dikke drie jaar ging ik werken voor Lutfi Kolgjini, in Utah Beach.
Twee jaar later verhuisde ik terug naar Zweden, waar ik even bij Menhammar ging werken, en tenslotte weer terugkeerde naar Timo. Daar ben ik nu de vaste verzorger van acht paarden, waaronder Adriatica. Ik heb ook onlangs mijn Zweedse trainerslicentie behaald en hoop dat dat mooie dingen met zich mee mag brengen in de toekomst.

Hoe verliep jouw eerste kennismaking met Adriatica en hoe ziet jullie dag samen eruit?

Ik had al foto’s van Adriatica als veulen gezien. Ze is in Frankrijk geboren en heeft daar ook haar basistraining gehad. Toen ze drie jaar werd is ze naar Timo gebracht. Mijn vriendin was enkele jaren geleden de groom van Adriatica’s mama, Xena Brick, en zo werd Adriatica aan mij toevertrouwd. Bij Timo krijgen we als verzorger veel vrijheid en verantwoordelijkheid en dat zorgt ervoor dat je al heel snel een sterke band met je paarden opbouwt.

’s Morgens zet ik haar even buiten en maak ik ondertussen haar box schoon. Daarna wordt ze klaargemaakt voor de training. Veel kilometers doen is belangrijk bij Timo, dus als het mooi weer is, wordt er extraveel gejogd. Na het werk wordt ze gewassen, verder verzorgd en krijgt ze vaak nog een massage. Als het mooi weer is vind ik het leuk om met haar aan de hand een wandeling te maken en laat ik haar wat grazen.

Hoe zag de dag van de Svensk Trav Oaks 2023 er voor jullie uit en hoe heb je haar overwinning in deze koers ervaren?

Het was redelijk slecht weer, dus ik kon haar in de ochtend niet buitenzetten. In plaats daarvan hebben we voor vertrek een kwartier gejogd. Daarna heb ik haar klaargemaakt en op de vrachtwagen gezet voor de rit naar Solvalla van anderhalf uur. Ik heb haar zelf opgewarmd en merkte meteen dat ze even goed was als op de dag van de kwalificatie, wat toen eigenlijk nog maar haar eerste koers na een lange periode was. Ik merkte wel dat het door de regen en de tegenwind aan de overkant van de piste heel lastig was om op kop of in het dode spoor te lopen. Dat ze dan de koers vanuit het dode spoor wint, had ik op voorhand niet durven denken. Ik was er wel sterk van overtuigd dat ze een goede koers ging doen en dat als de omstandigheden zouden meezitten, ze zeker kans maakte op de winst.

Deze overwinning was de grootste die ik tot nu toe als groom behaald heb, dus ik was uiteraard heel blij en trots om naast haar naar de huldiging te mogen lopen. Ik droom ervan om in de toekomst als trainer aan zulke koersen mee te mogen doen.

Hoe zien de toekomstplannen met Adriatica eruit?

Nu is haar wintertraining in de remkar begonnen. Dit zal ongeveer drie maanden duren, afhankelijk van de weersomstandigheden en van wanneer de pistes terug beter worden. Volgend jaar hebben we de grote koersen in het vizier, met name de Derby voor vierjarigen die begin september in Jägersro gelopen wordt.

Naar welke driver en trainer kijk je op?

Wat betreft de drivers kijk ik erg op naar Björn Goop. Hij is sowieso een goede driver, maar dat hij zich zo goed kan aanpassen aan zowel de Zweedse als aan de Franse rijstijl vind ik echt super. Hier in Zweden mag je maar heel weinig je paard aansporen, in Frankrijk zijn ze daar nog iets minder streng in. Dat is best wel een groot cultuurverschil en niet simpel om je daaraan aan te passen.

Bij de trainers kijk ik zowel naar Timo Nurmos als naar Lutfi Kolgjini op. Van hen heb ik het meeste geleerd en het interessante is dat ze beiden een heel verschillende trainingsfilosofie hebben. Lutfi gaat meer werken op snelheid, terwijl Timo zich meer op kracht focust en zijn paarden op training meer kilometers laat lopen. Ze werken beiden op hun eigen manier en toch slagen ze er allebei in om steeds maar weer die sterren te brengen.

Wat is je lievelingspaard?

Dan denk ik aan Ventakesh. Iedereen was ervan overtuigd dat hij een heel goed paard was, maar omdat hij zo moeilijk en heet was, wilde niemand met hem rijden. Met mij klikte het wel en ik kon hem redelijk rustig houden. Geduld en vaak gaan rijden op het strand hebben daar veel bij geholpen. Hij heeft toen twee of drie koersen na elkaar kunnen winnen in Vincennes. Toen hij bij Kolgjini aankwam had hij rond de 180 000 euro op. Dat we zijn winstsom hebben kunnen verdubbelen is wel iets speciaals voor mij.

Wat is je lievelingshippodroom?

Waregem is mijn favoriete hippodroom in België. Het is de piste waar het allemaal begonnen is voor mij en waar ik mijn eerste overwinning kon behalen. Ik heb er uren en uren op rondgedraaid en er alle mensen en vrienden van de koers leren kennen. Verder vind ik Lindesberg en de sfeer in Cagnes Sur Mer ook erg leuk.

We wensen Gianni en Adriatica nog veel succes in de toekomst!